Publicatie
Presentie
Meedoen gaat niet vanzelf. In gesprek met kwartiermaakster Anne Tuk
De professionele hulpverlening laat in onze door marktdenken gestuurde samenleving
haar oren hangen naar een ideologie van maakbaarheid. Het ‘beter
maken’ van breekbare of gebroken mensen is het ‘product’ waarnaar gestreefd
wordt. Maar de maakbaarheidscultuur past niet bij deze mensen, al was het
maar omdat veel leed en lijden niet kùnnen verdwijnen, en de suggestie dat dat
wel zo zou zijn, ze slechts vergroot. Hoe meer onze samenleving wordt beheerst
door het (moeten) kunnen, hoe schrijnender wordt ervaren wat we niet
kunnen. Baart stelt daar tegenover dat present zijn zich afspeelt in een context
van lijden. Dat is: troost. Niet de bestrijding van gebrokenheid schept zin, maar
de concrete, actieve toewijding aan de kwetsbaarheid. Troosten is op die manier
een vorm van handelen.
